• Mail: info@veertienkusjes.nl

Vader en moedertje spelen

800 534 Veertienkusjes

Als alleenstaande moeder ben je soms vader en moeder tegelijk. De ene keer vind ik dat heerlijk. Bijvoorbeeld als ik een balletje kan trappen op het voetbalveldje verderop. Even ongegeneerd los gaan op de bal en stoeiend het veld verlaten. Op de slidings na gaat me die rol van voetbalvader prima af. Ook langs de zijlijn van het voetbalveld vind ik het heerlijk om die papa-rol op me te nemen.

Ik ben ook gewoon een beetje onhandig

Er zijn ook momenten dat ik het niet zo leuk vind. Als ik niets vermoedend in de keuken achter de pannen sta, Stijn ineens langs me loopt en me een knietje geeft waarmee hij aangeeft te willen stoeien. Vervolgens staat hij tegen me aan te boksen als ik niet reageer. De zomer komt eraan en als ik mijn benen in de spiegel bekijken besef ik dat dit de minder leuke kanten zijn van de vader-rol die ik vervul. Mijn benen barsten van de blauwe plekken. Nou vooruit, ik moet eerlijk toegeven dat ik ook een beetje onhandig ben en regelmatig weer tegen en punt van de tafel aan loop.

Mijn grootste vijand

Tijd is mijn allergrootste vijand. Met Isa wil ik shoppen, nageltjes lakken, grote meiden gesprekken voeren, liedjes zingen, dansen en knuffelen. Met Stijn wil ik stoeien, knutselen met hout, bouwen met Lego, stoeien op het grote bed, naar Ajax en gamen. Ik doe alles daarom maar een beetje en schiet als vader-moeder enorm tekort. Ze verdienen mijn volledige aandacht en die kan ik ze niet geven.

Ken je die tekenfilms waarin een stripfiguur aan beide kanten aan zijn armen wordt getrokken? Die armen rekken dan zo ver mogelijk uit en uiteindelijk schieten ze los en ligt hij met vogeltjes boven zijn hoofd en zijn armen vier keer om hem heen gedraaid op de grond. Zo voel ik me zo’n beetje dagelijks. Als ik met Isa ga shoppen, loopt Stijn achter ons aan te sjokken en te mokken omdat hij liever een potje gaat ballen. Als ik met Stijn even een potje ga voetballen word ik minstens drie keer gebeld door Isa met de vraag wanneer ik weer thuiskom.

Toch krijgen mijn kinderen niets tekort en nemen de mensen om mij heen de perfecte moeder- of vaderrol van mij over.

Logeren bij opa en oma

Dit weekend sliepen mijn kinderen een nachtje bij opa en oma. Nadat ik eerst schandalig lang op mijn bed lag, liep ik de lege en stille woonkamer in. Het is stil in huis. Geen vragen om een koekje, een spelletje en geen beuken tegen mijn billen van Stijn. Ik zou moeten genieten van de rust in huis. Ik had duizend en één plannen, maar na drie uur zit ik nog steeds op de bank voor me uit te staren. Er komt niets uit mijn handen. Ik wilde bloggen, het circuit van Oostenrijk racen op de playstation, de badkamer schoonmaken en mijn administratie opruimen.

Zoveel papa’s en mama’s

Op dat moment komen er foto’s via WhatsApp binnen. Oma is met Isa brownies aan het bakken en Stijn staat met een zaag in zijn handen met opa om een kistje in elkaar te zetten. Ik voel me verdrietig en blij tegelijk. Dankbaar dat ik mensen om mij heen heb die mij helpen die vader- en moederrol te vervullen.

Ook Remco draagt hier zijn steentje in bij. Hij helpt Stijn met spelletjes op de Playstation en laat Stijn dicht tegen hem aan kruipen op de bank. Isa helpt hij met haar favoriete spelletjes op haar telefoon en geeft hij tussen neus en lippen wat tips en trucs om met haar vriendinnen om te gaan.

Natuurlijk mijn lieve vrienden niet te vergeten die regelmatig een mama- of paparol vervullen voor mijn kinderen.

Eigenlijk mogen mijn kinderen dus van geluk spreken met zoveel vaders en moeders.

 




  • 2

Leave a Reply

Your email address will not be published.