• Mail: info@veertienkusjes.nl

Vakantie met kinderen

800 600 Veertienkusjes

Ik kijk op vanaf mijn ligbedje en zoek de kinderen in het zwembad. Ik zie af en toe twee blonde koppies boven water verschijnen en de benen van Isa het water uitsteken. Het afgelopen half uur ben ik alleen nog van mijn bedje afgekomen om een kopje koffie te halen bij de bar.

Ontsnapte kinderen

Om me heen zie ik ouders met hele jonge kinderen. Het wemelt van de buggy’s en wandelwagens. Vaders en moeders zitten rechtop op hun ligbedje om de kleine telgen goed in de gaten te houden. Af en toe hoor je ze een ‘oe’ en een ‘aa’ uitroepen als er eentje zonder bandjes ontsnapt richting het zwembad.

Het was hard werken

Mijn eerste vakantie met Dennis kan ik me nog goed herinneren. Bepakt en bezakt vertrokken we van onze hotelkamer richting het strand. Een loopje van vijf minuten, maar door een jengelende dreumes en een spoor van emmertjes en schepjes die we achterlieten deden we er een half uur over. Eindelijk namen we plaats op onze ligbedjes. Voor ons, in het zicht, een kleedje voor Isa met al het speelgoed binnen handbereik. We waren alledrie ingesmeerd en het relaxen kon beginnen. Hadden we ons daar even goed in vergist zeg!!! Net toen we een beetje gingen wennen aan het relaxen besloot Isa de benen te nemen met maar één doel voor ogen: de zee. Vanaf dat moment renden we om en om richting de zee om Isa weer te enthousiasmeren voor haar eigen speelgoed. Na twee weken vakantie waren we blij dat we weer naar huis konden. Hard werken was het!

Buggy’s en luiertassen

Na het eten nemen we plaats op het terras van het hotel. De kinderen spelen een spelletje terwijl ik nippend aan mijn wijntje wat om me heen kijk. Naast me neemt een gezin plaats met twee kleine kinderen. Hele kleine kinderen want binnen no-time is de ruimte gevuld met buggy’s, luiertassen, dekentjes, knuffels en flesvoeding. Nog iets verderop zit een stelletje met hun eerste kindje van een jaar of 2,5. De tweede is op komst. Vader en moeder rennen af en aan achter de kleine dreumes aan die steeds heel hard richting zwembad rent. Na een half uur kibbelen ze wie er nu weer aan de beurt is. Voor hun staat een cocktail die na een uur nog niet eens half opgedronken is.

Minidisco!!!!

Terwijl de minidisco begint spelen wij nog een spelletje Skip-boo. Kinderen rennen naar voren en ouders staan langs de kant het tafereel te filmen en te fotograferen. De muziek is in al die jaren niets veranderd en ik zie mijn kinderen de deuntjes zachtjes mee-neuriën. Ik denk terug aan al die foto’s en filmpjes die ik van de kinderen heb waarop ze staan te dansen bij de minidisco. Elke avond weer dezelfde filmpjes.

Net als ik een paar jaar geleden deed zie ik de ouders van die kleine dreumesen jaloers onze richting op kijken. Ik glimlach en besef dat ik heel veel redenen heb om te genieten.




  • 2

Leave a Reply

Your email address will not be published.