• Mail: info@veertienkusjes.nl

Oma, wat ben je sterk!

800 600 Veertienkusjes

De grote teddybeer

Met een grote teddybeer onder mijn arm loop ik richting het verzorgingstehuis. Het is tweede kerstdag en samen met mijn moeder, zusje en Isa gaan we mijn oma bezoeken. Ik wilde niet met lege handen aankomen, maar wat neem je mee? Ze heeft Alzheimer en regelmatig zingen we kleuterliedjes en kleuren we wat in een kleurboek. Ze leeft vaak in het verleden. Daarom leek een teddybeer de juiste keuze. Als ik naar binnen loop en al die mensen zie die driedubbel mijn leeftijd zijn begin ik te twijfelen over de teddybeer.

Oma zit aan de grote tafel met een grote wasmand handdoeken voor haar. Ze heeft haar hele leven voor iedereen gezorgd en het vouwen van de handdoeken geeft haar het gevoel dat ze zorgt voor haar medebewoners. Naast haar staat haar rollator met daarin een breiwerkje. Een sjaal die inmiddels vijf meter lang is en ze nooit zal dragen omdat ze niet meer buiten komt.

Oma ziet er prachtig uit

Ze ziet er prachtig uit. Mooie witte haren en om haar mooie blauwe pak heeft ze een witte omslagdoek geknoopt. Zelf gemaakt toen ze nog thuis woonde met mijn opa.

Met een grote glimlach ontvangt ze ons. Mijn moeder herkent ze direct. Mijn moeder is er elke dag. Soms meerdere keren op een dag. Mijn moeder vertelt haar wie ik ben. Ze kijkt mijn moeder aan en zegt: ‘Ik weet wel wie Esther is hoor!’, maar ik merk dat ze me niet herkent. Twijfelachtig geef ik haar de teddybeer. Ze realiseert zich helemaal niet dat het kerst is en dankbaar dat ze zomaar een kadootje krijgt scheurt ze het papier kapot. Blij als een klein kind pakt ze de teddybeer uit. Ze kijkt ‘m aan en ik ben bang dat ze het kadootje helemaal niet kan waarderen. Dan geeft ze de teddybeer en dikke kus en de rest van de middag knuffelt ze de teddybeer stevig. Ze is er duidelijk heel erg blij mee.

Afscheid

De afgelopen weken gaat het slechter met haar. We hebben haar inmiddels met z’n allen een paar keer bezocht omdat het erop leek dat ze de nacht niet zou halen. Hele waardevolle momenten waarop we met ons gezin aan haar bed zaten. We probeerden haar warm te houden en hielden haar hand vast. Ze vond het fijn, gaf ons knuffels en kusjes en mijn vader en moeder zongen met haar.

De volgende ochtend krabbelde ze weer op en zo kwakkelt ze al weken. Er zijn talloze keren geweest dat we ons voorbereidde op haar overlijden. Het is een kaarsje dat heel langzaam aan het opbranden is.

Mam, we zijn er voor je!

Mijn moeder is er dagelijks. Ze neemt boodschappen mee voor de groep en helpt de verpleging met de verzorging. Een enorme belasting, maar ze doet het. Je hoort haar nooit klagen en momenteel staat alles in het teken om mijn oma te verzorgen. Met enorm veel bewondering kijken wij als gezin naar de liefde van mijn moeder voor haar moeder. Er ontbreekt haar aan niets en als ze er binnenkort niet meer is kan mijn moeder met trots terugkijken op de afgelopen periode.

Mam, je bent een groot voorbeeld voor ons en ik mag alleen maar hopen dat wij er ooit ook zo voor jou mogen en kunnen zijn. Wij zullen er voor je zijn als oma er niet meer is en je je dagen weer een andere invulling moet geven.

 




  • 5
1 comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.