Klussen voor gevorderden

Een vriendje van Stijn komt met een noodgang aanfietsen en voordat hij kan aanbellen staat Stijn bij de deur. Buitenadem vraagt het vriendje of Stijn wil spelen. Hij had er blijkbaar zoveel zin in dat hij zo hard als hij kon is komen fietsen. Dan hoor ik Stijn zeggen: “Sorry, ik kan niet. Ik ga mijn moeder helpen klussen”. Verbaasd kijk ik op en voordat ik iets kan zeggen hebben ze elkaar gedag gezegd en fietst het vriendje in dezelfde vaart weer terug.

Ochtendje klussen

Een paar weken geleden op een verjaardag zat ik naast een vriendin lekker te klagen over al die klussen die maar blijven liggen. Van die dingen die veel tijd kosten en lastig zijn om alleen op te pakken. “Doe ik het wel goed? Moet ik hiervoor geen professional inschakelen?” “Weet je wat wij moeten doen? Ipv koffie drinken gaan we gewoon een paar ochtenden samen klussen!”, zei ze enthousiast. We deden er allebei nog een beetje lacherig over en het idee verdween weer een beetje naar de achtergrond. Tot oud en nieuw. We wensten elkaar Gelukkig Nieuwjaar en spraken af die klasafspraak snel in te plannen. Dat leek me een fantastisch idee.

Jumping Jacks en gemberthee

Vanmorgen was het zover. En om ook aan de andere goede voornemens te voldoen deden we eerst nog een paar jumping jacks en burbies in de woonkamer, dronken wat gemberthee en gingen we daarna aan de slag. We verplaatsten een bed, repareerden een gat in de muur (die er ineens zat na het ophangen van een plankje in de kamer ernaast….) en repareerden de trapleuning. Nog even naar de Karwei om een mooie kleur uit te zoeken voor de muur in de woonkamer en de ochtend was alweer voorbij.

Bij thuiskomst belde ik mijn moeder. Ik vertelde haar enthousiast over mijn productieve ochtend. Ik had het klusvirus opgelopen en mijn boormachine stond al in de oplader om vanmiddag trouwe dienst te bewijzen. Stijn had zijn oren blijkbaar op stokjes en hoorde het gesprek. Hij vond dat hij als man in het gezin mij dit niet alleen moest laten doen.

Toen hij zijn vriendje uitzwaaide en de voordeur dichtdeed zei ik: “Zal ik jou dan maar eens laten zien hoe zo’n boormachine werkt?” Die glinstering in zijn ogen was goud waard. Waarom ook niet? Dat Dennis er niet meer is om hem mannendingen te leren, betekent niet dat het niet kan. Ik heb de afgelopen zes jaar al heel wat papadingen op me genomen, daar kan dit zeker ook nog bij.

Mij hoor je niet meer klagen!

Ik legde hem de boormachine uit. We tekenden de plekken af op de kastdeuren die al 7 jaar zonder deurgreep werden gebruikt en ik liet hem het eerste gaatje boren. Met één oog dichtgeknepen door mijn angst dat hij overal zou boren behalve op de afgetekende plek. Het ging goed en binnen no-time had ik 8 gaten in de kastdeuren en konden de grepen worden vastgeschroefd. Ook dat ging hem goed af.

We keken samen trots naar het resultaat. “En nu?”, zei hij duidelijk de smaak te pakken. Mij hoor je niet meer klagen over het gemis van een man in huis. Ik heb Stijn!