• Mail: info@veertienkusjes.nl

Ik heb het geflikt!

800 600 Veertienkusjes

IMG_6071

Ik heb het geflikt! Meer dan 1100 km gereden, alleen. Met dakkoffer, volle auto, kids geïnstalleerd met kleurboeken, spelletjes en iPad (ja, ook ik ben zo’n moeder die haar kinderen vermaakt met zo’n ding).

Vrienden vertrokken een week eerder naar dezelfde camping. We zouden nog een paar dagen samen op de camping verblijven. De dagen voor hun vertrek was ik al getuige van hun pré-vakantiestress en ik werd er ook een beetje zenuwachtig van. Ik hoorde ze allerlei dingen roepen waarvan ik dacht: ‘ heb ik die eigenlijk wel op mijn lijstje staan?’ Het was net of ik ook wegging en terwijl zij druk bezig waren met de laatste dingen, begon ik ook alvast aan mijn lijstje en begon mijn woonkamer vol te raken met spullen die ingepakt moesten worden. Ik moest nog drie dagen werken en dan had ik nog een week om in te pakken. Toch sloeg de stress bij mij ook al toe. Het was net of ik ook binnen een dag wegging.

Toen mijn vriendin op de camping was aangekomen en ik haar aan de telefoon had, zei ik gekscherend: ‘als ze nou al een plekje hebben….. ik kan vanaf donderdag weg’. Ik was er zelf nog niet helemaal uit of het nou een grapje was. Zij twijfelde geen moment en ging navraag doen bij de receptie. Wat bleek: Er was vanaf donderdag al plek. Dat grapje bleek ineens iets waar ik serieus over kon nadenken. Binnen no-time moest ik beslissen of ik eind van de week al ging vertrekken. Hoewel ik altijd moeilijk beslissingen kon nemen, twijfelde ik nu niet lang en liet haar weten eind van de week te vertrekken.

Nu sloeg de stress echt toe. Had ik eerst nog ruim een week. Nu moest ik nog drie dagen werken en tussendoor mijn spullen pakken. Perfectionist als ik ben was ik voorbereid met lange checklist waar ik urenlang over nagedacht had. Ik hoefde alleen nog maar te strepen. Zo makkelijk bleek het nog niet. Ik sliep er slecht van en kon alleen nog maar aan mijn checklist denken.
Eindelijk had ik mijn laatste werkdag gehad en kon ik me nu helemaal focussen op de vakantie. Stijn ging de laatste dag nog met een vriendinnetje zwemmen en samen met Isa pakte ik de laatste dingen.

Mijn wekker ging al vroeg, maar natuurlijk was ik ruim voor de wekker wakker. Paspoort!!! Shit… Oh ja, die had ik al in de auto gelegd. Ik dutte weer in…. Sokken!!! Had ik die wel ingepakt? Ik snelde nog even naar beneden om mijn tas om te keren. Check… Het laatste uurtje rende ik nog van hot naar her omdat me ineens van alles te binnen schoot, wat ik uiteraard allang had ingepakt. Het eerste uur in de auto ging het nog even zo door. Voordat ik Alkmaar uit was, was ik al twee keer gestopt om nog even iets te checken. Eenmaal op de snelweg vond ik rust. Kids zaten heerlijk film te kijken en ik had mijn favoriete muziek opstaan.

IMG_6076
Ik was binnen no-time de grens over bij Frankrijk. Ineens hoorde ik Stijn op de achterbank roepen dat ‘ie moest plassen. Ik keek op de klok en besefte me dat het ook wel eens tijd werd voor een stop. Het ging zo lekker dat ik het ergens ook wel een beetje zonde vond. Verstandig was het wel, dus besloten we even te stoppen.
We reden de rondweg van Parijs op. Hier had ik al menig slapeloze nacht van gehad. Bleek helemaal niet nodig. Het was niet heel druk en met routebeschrijving in mijn handen en navigatie die me de weg wees, ging het als een speer. Totdat ik in een file terecht kwam. Ineens voelde ik hoe moe ik was. Ik moest nog 150 kilometer tot onze overnachtingsplek, maar ik voelde mijn ogen loodzwaar worden. Eindelijk waren we Parijs uit. Nog 100 kilometer te gaan. Ik kon niet meer. Ik was helemaal op. De eerste parkeerplaats die we tegenkwamen besloten we te stoppen.

Wat een mazzel! Er lagen Fatboys en de kids konden in de speeltuin op 5 meter afstand spelen. Met mijn tas stevig in mijn handen geklemd deed ik even mijn ogen dicht. Een powernap van een half uurtje deed me goed. We konden weer gaan. De laatste 100 kilometer leken eeuwen te duren.

Aangekomen bij de plek waar we zouden overnachten werden we blij verrast. We kregen een leuke bungalow aangewezen met een zwembad in de tuin. Het was eind van de middag en het voelde al een minivakantie. Als dit een voorbode was…

IMG_6117

De volgende dag hadden we nog 4,5 uur te gaan. Ik besloot het in twee keer te rijden met een tussenstop om even koffie te drinken. Uiteindelijk ging ook deze ochtend als een speer en reed ik in 1 keer door.

Bij aankomst op de camping liet ik een vreugdekreet! I did it!!! Ik had het gedaan! 1100 kilometer in mijn eentje gereden. En daar kwamen ook de tranen. Ik kon niet geloven dat ik dit had gedaan. Ik had deze beslissing in een impuls genomen en had menigmaal getwijfeld of ik het wel zou doorzetten. Voor wie deed ik dit nou eigenlijk? Waarvoor moest ik mezelf bewijzen?

Niet meer over nadenken. Genieten!!! Dat is mijn checklist voor de komende weken!

IMG_6172




  • 1
12 comments

Leave a Reply

Your email address will not be published.