Met een grote vuilniszak loop ik de trap op. Vastbesloten om met een volle weer naar beneden te lopen straks. Als ik de deur van de kledingkast opzij schuif staar ik naar enorme stapels t-shirts, rokjes, hemdjes en broeken in alle kleuren, maar ook in alle maten. Van maat 38 tot maat 48. Van strakke hemdjes en korte rokjes tot wijde shirts en ruim zittende blazers.
Een driedubbele onderkin
Eind 2009 bereikte ik een dieptepunt. Ik woog ruim 125 kilo en zelfs maat 48 zat strak om me heen. Ik voelde me dik, lelijk en verschuilde me het liefst achter iedereen. Maar met maat 48 en billen zo breed als de voordeur ging dat niet zo makkelijk. Ik viel juist op. In de stad zag ik mensen omdraaien en ook al hadden ze het over die nieuwe winkel achter mij, dacht ik duidelijk te horen en te zien dat ze het over mijn driedubbele onderkin hadden.
Ik schrok van mijzelf
Ik was 30 jaar en had nog een heel leven voor me. Ik wilde deze gezond, zelfverzekerd en energiek voortzetten. Het was genoeg! Ik ging dit keer niet voor 10 kilo eraf. Nee, all the way! 40 kilo moest eraf en dat ging me lukken. En dat lukte ook. Nog geen jaar later liep ik in maat 38 en met opgeheven hoofd. In iedere etalage schok ik van mijzelf.
Nooit, maar dan ook nooit meer zou ik het zover laten komen.
Die belofte heb ik tot op de dag van vandaag niet verbroken. Wel ben ik weer aangekomen. Niet alles uiteraard. Tot 2012 bleef ik netjes op gewicht en na het overlijden van Dennis viel ik terug.
Ja Dennis, je had niet dood moeten gaan. Zie wat ervan komt!
Ik schommelde enorm. Het ene jaar was ik netjes op gewicht en het jaar erna zaten er weer 10 kilo bij.
Op deze foto was ik al twee jaar op gewicht.
Het gele project
Ik kocht een te gek roze jasje toen ik op mijn lichts was. Hij hangt nog steeds te shinen in mijn kast. Naast mijn grootste broek ligt mijn kleinste broek. Maar mijn mooiste kledingstuk ligt op zolder. Vorig jaar gekregen van Rehall. Gekocht op de krimp. Een hele vette gele skibroek!
Het eerste wintersportweekend paste ik ‘m. Net aan, dat dan weer wel. De volgende wintersportvakantie moest ik ‘m thuislaten. De hele winter stond in het teken van het passen van de gele skibroek.
Het gele project
De winter komt er weer aan en het gele skibroekproject breekt weer aan.
Nu sta ik voor mijn kledingkast met mijn lege vuilniszak. Ik hang mijn gele skibroek en mijn roze jasje in het zicht en met slechts één kledingstuk in de vuilniszak verdwijnt ik uit de slaapkamer. Mijn veel te grote broek in maat 48, die ga ik nooit meer passen.
Ik ga dit varkentje voor eens en altijd wassen. Geen geschommel meer. Afvallen en op gewicht blijven. I can do this!
Leave a Reply