Ga maar lekker slapen lieverd

Dennis schuift opzij en wenkt me op zijn bed. Ik kruip naast hem en lig dicht tegen hem aan. Onze neuzen raken elkaar bijna en we kijken elkaar in de ogen. ‘Es, ik hou zoveel van je en ik ben je zo dankbaar voor de mooie jaren die we hebben gehad’. Ik kus hem en hij houdt me stevig vast…

Ben je er klaar voor?

Na wederom een hele onrustige nacht komt de huisarts al vroeg voordat hij naar de praktijk gaat. Hij neemt plaats op de stoel naast Dennis zijn bed in de woonkamer. ‘Dennis, weet je nog waar we het gisteren over hadden?’ Dennis denkt heel lang na. Hij is erg in de war, heeft waanbeelden en krijgt niet alles meer mee. Na een tijdje knikt hij ‘ja’. ‘Dennis, wat denk je ervan om lekker te gaan slapen? Geen pijn en ongemakken meer te voelen. Je hebt genoeg geleden en we kunnen je in slaap brengen. Je kunt in rust en zonder pijn sterven. Dennis, ben je er klaar voor vandaag?’

Dennis kijkt de huisarts lang aan. Ik twijfel of hij het begrijpt. De huisarts blijft stil en neemt alle tijd om het door te laten dringen. Het is geen ongemakkelijke stilte. Het is niet zomaar een beslissing en Dennis moet er klaar voor zijn.

Een dag eerder had de huisarts Dennis dezelfde vraag gesteld. Hij had weggekeken en een traan rolde over zijn wangen. Na drie keer vragen waren we erover uit dat Dennis er niet klaar voor was. Dennis gaf geen antwoord en draaide weg.

Ineens kwam dat moment heel dichtbij

Vandaag leek de vraag goed tot hem door te dringen en na een lang stilte keek hij mij aan. Zijn blik was warm en liefdevol. Er rolden tranen over zijn wangen en terwijl hij mij aankeek zei hij: ‘Ja’. Hij sloot zijn ogen en ik zag de pijn en het verdriet. Wat nog heel ver weg leek, kwam nu ineens dichtbij. De huisarts liet Dennis nogmaals bevestigen dat het ok was om in slaap gebracht te worden. Dennis knikte.

Nadat zijn ouders, mijn ouders en de kinderen nog even een momentje alleen met hem hadden was het mijn beurt. Daar lag ik. Dicht tegen zijn warme lichaam aan. Geen woorden. Alles was gezegd. Een blik zegt meer dan duizend woorden en geen woord had beter kunnen omschrijven wat we voelden.

Slaap lekker lieverd

De deurbel ging. Mijn maag kromp ineen. Ik wist dat het nu ging gebeuren. Met tegenzin schoof ik uit bed en liep ik naar de deur. Terwijl de verpleegkundige de medicijnen klaarmaakte hield ik zijn hand vast. Hij was rustig en leek klaar voor wat er komen ging. Langzaam begon het medicijn te werken en terwijl hij mij in de ogen keek zakten zijn oogleden dicht. Zijn ademhaling werd zwaar. ‘Ga maar lekker slapen lieverd’.

Hij had een zachte blik. Zijn gezicht was ontspannen en om zijn mond was zelfs een lichte glimlach te zien. Ik kroop weer dicht tegen hem aan en streek over zijn mooie gezicht.

Vandaag vijf jaar geleden alweer….