Mijn dag kan niet slechter beginnen. Ik heb veel te kort geslapen en met wallen tot op mijn knieën strompel ik mijn bed uit. Maar één doel voor ogen. Koffie. Aangekomen in de keuken valt mijn oog op de lege kom naast mijn koffiezetapparaat. Nee!!! Koffie is op.
Terwijl ik op de bank zit met een hele sterke kop thee in de hoop dat deze me een beetje wakker krijgt, vechten de kinderen elkaar de tent uit. Ik doe alsof ik het niet hoor en stap onder de douche. Mijn favoriete shampoo blijkt op en dat betekent straks een gevecht met de haarborstel. Geen doorkomen aan! Mijn lievelingsbroek zit ook al niet lekker omdat ik de afgelopen twee weken weer iets teveel heb gegeten. Het is niet mijn dag!
Slecht nieuws
Als ik weer een beetje ben bijgekomen en de kinderen hun ruzie weer hebben bijgelegd gaan we er even op uit. Na een paar boodschappen en wat nieuwe knutselspulletjes komen we weer opgewekt thuis. Ik schenk een bak koffie in en terwijl de kids hun knutselspulletjes uitstallen check ik in de tussentijd even mijn mail.
Een mail van Data Recovery Nederland. ‘Yes’, denk ik. Nu komt het bericht dat ze alles hebben kunnen herstellen. Alleen nog even een flink bedrag aftikken en dan kan ik weer verder. Ik open de mail en bij het lezen van de eerste regel stort in elkaar. ‘Neeeeheeeeeeee!!!!’ Helaas zijn wij er niet in geslaagd uw data te herstellen…’ Rest mij alleen nog een keuze te maken om de harde schijf door hun te laten vernietigen of dat zelf te doen.
Nu pas besef ik wat ik kwijt ben
De uren die volgen schieten er steeds beelden door mijn hoofd van de foto’s die ik nu kwijt ben. De brief die Dennis mij achterliet. Het boek dat ik aan het schrijven was. Nog veel erger: foto’s van Dennis met de kinderen. Ik denk aan Stijn. Hij kan zich Dennis niet meer herinneren. Hij moet het hebben van de foto’s, filmpjes en verhalen. Nu zijn het alleen nog maar de verhalen. Geen bewegende beelden meer van Dennis, niet meer even zijn stem horen.
De rest van de dag kan ik alleen maar huilen. De ontbrekende koffie en wallen tot op mijn knieën doen me niets meer. Al zou ik mijn hele leven geen koffie meer drinken. Ik zou er werkelijk alles voor over hebben om mijn foto’s terug te krijgen.
Dennis zou Dennis niet zijn als…
Ik bel Remco huilend op om te vertellen over het grote verlies. Hij heeft nog een hoop foto’s van de afgelopen twee jaar en beloofd me alles op een schijf te zetten voor me. Samen bedenken we allerlei manieren om toch nog aan wat foto’s te komen. Dan ineens schiet het me te binnen. Dennis had altijd een Mediaplayer in de kast staan. Aangesloten en ik wist nooit zo goed wat ik er mee moest. Remco ziet een lichtpuntje en zegt: ‘Es, Dennis was een echte IT-er. Hij zou Dennis niet zijn als hij niet overal een backup van maakte’.
Diezelfde avond zaten we aan de tafel met alle harde schijven, usb-sticks en oude laptops die we maar konden vinden. Ook de mediaplager sloten we aan. Remco opende de mediaplayer en daar zag ik het magische woord ‘Backup Den en Es’. Mijn hart sloeg drie keer zo snel. Het openen duurde even, maar uiteindelijk zag ik daar alle mapjes verschijnen. ‘Geboorte Isa, geboorte Stijn, Vakantie Italië, vakantie Flachau, Sinterklaasavond. Meer dan 1 TB aan foto’s. Ik kon mijn geluk niet op. Ik ben slechts 4 jaar aan foto’s kwijt.
Gelukkig hebben we de foto’s nog
De volgende ochtend vertel ik de kinderen enthousiast over de vondst. Tijdens het ontbijt bladeren we wat door de foto’s en laat ik wat filmpjes zijn. Hoe nuchter Stijn ook is. Ik merk dat hij ook heel erg blij is dat de foto’s weer boven water zijn. Hij wil gelijk alles zien!
Hoewel ik nog een hele hoop foto’s kwijt ben en ik een berg werk heb om alle foto’s te sorteren, kan ik vandaag spreken van een ja-dag.
Welliswaar geen herstelde harde schijf, maar vandaag kan ik wel zeggen: ‘gelukkig hebben we foto’s nog’.
Leave a Reply