Ik heb het gedaan! Ik heb het gedaan Dennis! Wat ik je beloofd had te doen heb ik deze week gedaan.
Eén kilo in de week was veel te weinig!
Ruim vijf jaar geleden was ik topzwaar. 125 kilo. Ik had nog niet eerder zo zwaar gewogen. Ik keek naar de cijfers op de weegschaal en besloot vanaf dat moment het roer om te gooien. Ik moest zeker 25 kilo afvallen en het liefste nog meer. Het leek allemaal zo simpel. Gezond eten en een beetje sporten. Nou, die regel ging bij mij niet op. Eén kilo per week was veel te weinig. Ik had nog zo’n lange weg te gaan.
Ik besloot het over een andere boeg te gooien. Ik moest snel afvallen en daarna ging ik mijn eetgewoontes en levensstijl wel aanpassen. Eerst die kilo’s eraf. Een paar dagen later startte ik met het Cambridge dieet. Ik was vastbesloten om meer dan 25 kilo af te vallen. Supergemotiveerd.
Ik was gemotiveerder dan ooit! Dit ging me lukken
Ik begon met hardlopen. Het was gelukkig winter en snel donker. Het liefste liep ik in de avond en ook nog eens in de regen zodat ik niemand tegenkwam. De eerste paar keer rende ik de straat nog niet eens uit. Een paar weken later kon ik al een half uur achter elkaar rennen.
De kilo’s vlogen eraf. Na een paar weken begon ik ook echt resultaat te zien en dat maakte me alleen nog maar gemotiveerder. Sterker nog. Ik voelde me goed als iedereen om me heen aan het eten was. Ik ging met Dennis en de kinderen uit eten en bestelde voor mezelf alleen een koffie. Dennis vond dat lastig en vond dat ik mezelf onnodig pijnigde. Ik voelde me er juist goed bij. Voelde me nog sterker dan ik was.
Alles stond leuk! Was ik dit echt?
Vijf maanden later was ik 40 kilo kwijt. Ik moest enorm wennen aan mijn nieuwe lijf. Ik kon ineens overal kleding kopen. Niet meer de grootste maat moeten kiezen en alles stond leuk! Ik hield me ineens veel meer bezig met kleding en make-up. Als ik in de winkelstraat in een etalageraam naar mezelf keek, schrok ik steeds weer. Ik was nog helemaal niet gewend aan mijn nieuwe lijf en in mijn hoofd was ik nog steeds 125 kilo. Bij het passen van kleding ging ik ook altijd nog uit van mijn oude lijf. Ik liep met wijde bloesjes en vestjes, vooral veel lagen de paskamer in. Als de verkoopster mij dan een strak shirt aanreikte dacht ik altijd: ‘oh ja, dat kan nu ook’.
Ik raakte gewend aan mijn nieuwe lijf en op gewicht blijven ging me goed af. Ik bleef hardlopen en lette heel goed op mijn eten. In het weekend weleens wat meer, maar dan doordeweeks wat strenger. Zo hield ik het met gemak vol.
Door het jarenlange overgewicht had ik wel wat huid over. Dat trok niet meer strak. Zonde! Dennis was zo trots op me en stelde voor om nog even door te sparen en dan een deel van ons spaargeld te gebruiken voor een buikwandcorrectie. Ik was dolgelukkig.
Dennis overleed en diezelfde dag at ik het dubbele aantal calorieën. Het kon me allemaal gestolen worden en ik viel weer terug in mijn oude eetpatroon. Binnen een paar maanden was ik 6 kilo aangekomen.
Inmiddels zijn het 8 kilo geworden. Het wordt niet meer, maar helaas ook niet minder. Ik ben blijkbaar niet meer zo gemotiveerd als toen.
Op zijn sterfbed deed ik de belofte. Ik ga het doen!
Voordat Dennis overleed moest ik van hem beloven dat ik die buikwandcorrectie ging doen. Ik beloofde het. Echter, de afgelopen vier jaar heb ik diverse pogingen gedaan om die 8 kilo af te vallen. Zonder succes. Ik vond dat ik die buikwandcorrectie niet verdiende.
Afgelopen week heb ik dan toch mijn woord gehouden en had ik een afspraak met de plastisch chirurg. Ik ging met lood in mijn schoenen de kamer binnen. Ik was bang dat hij zou zeggen dat ik eerst nog meer moest afvallen, maar dat zei hij niet. Hij pakte mijn vel en zei: ‘Dit kan er allemaal af’. Ik keek hem vol ongeloof aan. Ik kon wel huilen van geluk. Hij vroeg me waarom niet eerder was geweest. Ik vertelde hem over de 8 kilo. Hij zei: ‘ik wil graag jouw stok achter de deur zijn. Als je die nog afvalt, krijg ik het nog strakker’. Dolgelukkig verliet ik het ziekenhuis.
Zo gelukkig dat ik mijn woord aan Dennis heb gehouden. Ik weet zeker dat hij zo trots op me zou zijn.
Nu ligt er nog een zware taak om 8 kilo kwijt te raken en met een beetje geluk lig ik komende zomer strak in bikini op het strand.
Ik trek mijn correctiehemdje nu maar weer aan en droom van het moment dat ik ze in de prullenbak kan gooien.
Bren
Wheeehaaaaa! You go girl!