• Mail: info@veertienkusjes.nl

Een dagje markt

800 600 Veertienkusjes

IMG_6516

Gisteren hebben we even heerlijk de toerist uitgehangen en hebben we geslenterd over de markt in Sarlat. What was I thinking!!!

Rijen dik stond de weg vol met auto’s die een parkeerplek zochten. Op de meest onmogelijke plekken werden auto’s geparkeerd. Het was druk en alles reed kriskras door elkaar. Na een half uur auto’s ontwijken en keren in te smalle zijstraatjes vonden we eindelijk een plek. Nu is inparkeren niet zo’n probleem voor mij, maar dit was toch wel echt een uitdaging. Achter me stond een kleine driftige Fransman in zijn kleine, gedeukte Renault te wachten tot ik de moed zou opgeven en hij zijn Renault in ‘mijn’ parkeerplaats kon steken. Dat ging me dus niet gebeuren. Na tien keer steken stond mijn bolide bumper aan bumper geparkeerd. Trots stapte ik de auto uit. Toch had ik veel liever vanaf de bijrijdersstoel aanwijzigingen gegeven. Wij waren daar, in tegenstelling tot vele andere stellen, een perfect team in.  

Eindelijk konden we richting de markt lopen. Samen met nog honderden Nederlanders en lokale bevolking liepen we in de volle zon door de smalle straatjes richting de markt. Aangekomen op de markt stond het zweet inmiddels op ons rug en waren we nodig toe aan een schaduwrijk plekje. In plaats daarvan liepen we te slenteren in de volle zon langs alle marktkramen.

IMG_6505

Ik had de kinderen allebei 10 euro gegeven om te voorkomen dat ze ieder marktkraampje om iets zouden zeuren. Een briljant idee, dacht ik zo. Na 5 marktkramen bleek mijn idee helemaal nog niet zo briljant. Dat geld brandde in de zakken van de kids en bij ieder kraampje zagen ze wel iets dat ze wilden kopen. Ik werd continue aan mijn arm getrokken. ‘Kijk mam!!! Dat wil ik hebben!’ En dat allemaal in de volle brandende zon. Ik was er al helemaal klaar mee!

We vonden een plekje op een terras in de schaduw. Eindelijk even zitten. Mijn onderrug zeurde behoorlijk van al dat geslenter. Vanaf het terras konden we iedereen eens bekijken en bekritiseren. Dennis en ik konden zo altijd uren zitten. Iedereen bekijken en soms proestend van het lachen. Nu deelde ik dat met mijn kinderen. Nadat de kinderen twee keer veel te opvallend keken naar de man  op felroze vrouwenslippers en bierbuik dat onder zijn buiktruitje vandaan kwam, besloot ik het maar niet meer te delen. De man keek boos onze kant op en ik kreeg het nog warmer dan ik het al had. Ik lachte in mijzelf om de oude Franse vrouwtjes die in hun keukenschort over de markt liepen, om de kibbelende Nederlandse stellen omdat de vrouw weer eens te veel had uitgegeven op de markt. En om Crocs! CROCS!!!!

Overal waar ik kwam werden Crocs verkocht. In alle kleuren en maten. Ik knipperde met mijn ogen. Serieus??? De tijd hadden we toch allang gehad? Blijkbaar waren er nog steeds mensen die  die dingen met trots dragen.

Ook op de camping verbaas ik me over de typische foute vakantie-outfits. Dat er nog steeds mensen zijn die ze dragen! Zo loopt er een man rond in een veel te kleine speedo op felblauwe Crocs. Als het donker wordt loopt hij met een hoofdlampje… Ja, je leest het goed. Zo’n lampje aan een elastiek die je om je hoofd heen bindt. Ook zijn er vrouwen in badpakken uit het jaar 0! Dat zie je dan vooral omdat de badpak zo versleten is dat je de bilspleet erdoorheen ziet. Ik begrijp serieus niet dat de man daar dan niet even iets van zegt. En wat dacht je van stellen die hetzelfde trainingspak dragen! Hilarisch.

Het is 14.00 uur, 38 graden en na een stuk of 40 kramen en stuiterende kinderen besluit ik weer richting de camping te rijden. Verkoeling te zoeken in het zwembad. Voor mij geen markt meer deze vakantie. Ik kan geen Crocs meer zien!

IMG_6509

  • 3

Leave a Reply

Your email address will not be published.