Hoe vaak ik niet mensen heb horen zeggen: ‘ik snap wel hoe het is om alleen te zijn. Ik ben gescheiden en sta er de helft van de tijd ook alleen voor’. Precies dát is het grote verschil. DE HELFT VAN DE TIJD!!!! Hoe kun je dan weten hoe het is om er altijd alleen voor te staan????
Met jaloezie kijk ik altijd naar gescheiden stellen. En ik weet, het is echt geen rozengeur en mannenschijn. Zeker in gevallen dat ouders niet meer door één deur kunnen. Toch verheerlijk ik hun situatie altijd een beetje. Zeker tegenwoordig lijkt het wel een trend om te gaan scheiden. Op het schoolplein kijk ik rond en kan ik zo al 10 ouders aanwijzen die gescheiden zijn.
Ik weet, ook als je gescheiden bent mis je een maatje om je heen, die knuffel, je verhaal even kwijt kunnen en bevestiging als je twijfelt.
Toch zou ik o zo graag een ex hebben! Wat klinkt dat stom en ik besef me dat ik hiermee gescheiden stellen wellicht voor het hoofd stoot. Als je verder leest begrijp je vast wat ik bedoel. En nogmaals, ik verheerlijk de situatie, maar dat doe je gewoon als je iets niet hebt. Het gras lijkt bij een ander toch altijd groener?
Ik rij uit mijn werk direct naar school en kom precies op tijd als de kinderen uit school komen rennen. ‘Mag …. bij me spelen?’ Hmmmm, dat past eigenlijk niet zo goed in mijn planning. Ik moet nog boodschappen doen voor het eten vanavond…. Helaas moet ik de kinderen teleurstellen, maar kan ze gelukkig blij maken met de belofte dat ze morgen allebei een vriendje of vriendinnetje mee mogen nemen. Betekent wel dat ik vandaag voor een aantal dagen boodschappen in huis moet halen, medicijnen ophalen bij de apotheek, die broek moet ruilen en een kadootje moet kopen voor een verjaardag. Mopperend en teleurgesteld omdat ze mee moeten stappen de kids in de auto. ‘Moeten we echt mee mam?’ Ik probeer zo snel mogelijk mijn lijstje af te werken zodat ze thuis nog even tijd hebben om te spelen. Als we thuiskomen gooi ik nog even gauw een was in de machine en begin aan het eten. Dochterlief komt naar me toe met haar topografie. ‘Mam, ik heb morgen die topotoets. We moeten echt nog samen leren hoor!’ Oh nee, die topo! Helemaal vergeten. Terwijl ik in de pannen roer oefen ik met haar nog even de topo.
Na het eten haast ik me naar boven om de was uit de machine te halen en op te hangen. Net op tijd beneden om nog even op de bank te zitten met die twee kanjers naast me. Dan is het alweer tijd voor het avondritueel van tandenpoetsen, verhaaltje, nog even knuffelen en slapen. Ik kom uitgeput beneden. Tijd om de vaatwasser in te ruimen en die ene rekening nog even te betalen. Uitgeput plof ik op de bank.
Als ik gescheiden zou zijn, dan zou ik op de dagen dat mijn kinderen er niet zijn boodschappen doen, schoonmaken, rekeningen betalen en mijn to-do-list afwerken. Ik zou de kinderen uit school met vriendjes en vriendinnetjes meenemen naar de speeltuin. Ik zou me volledig kunnen richten op de topografie die geoefend moet worden. Na het eten zou ik nog even een spelletje doen en is er nog ruim de tijd om lekker te knuffelen op de bank. Kortom, de kinderen zouden mijn volledige aandacht krijgen. En als ze dan een dag heel vervelend zijn en je uitputten, zou ik denken: ‘Ach, morgen kan ik weer lekker bijkomen, want dan zijn ze bij mijn ex’.
Op de dagen dat ik geen kinderen zou hebben, zou ik een half uur langer kunnen slapen. Mijn ochtendritueel is namelijk een stuk korter dan die van de kinderen. Ik zou na het eten even languit op de bank liggen voor een powernap. Ik zou op mijn gemak mijn boodschappen doen en mijn huis schoonmaken. Ik zou met een kop thee op de bank neerploffen en even de tijd nemen om een goed boek te lezen. En ik dagen dat ik niet zou werken, zou ik klokje rond slapen.
Juf schiet me aan. Stijn komt niet zo goed mee in de gymlessen. Waarschijnlijk als gevolg van zijn hartafwijking, maar op motorisch vlak komt hij wat tekort. Ze stelt voor om Stijn elke week een uur extra te laten gymen. Dit kan onder schooltijd en ze hebben de ervaring bij kinderen dat ze met een uur extra in de week de achterstand al gauw inhalen. De bal ligt bij mij. Gaan we het doen of niet? Jeetje, wat moet ik? Gaat dat dan niet ten koste van andere vakken? Of kan hij dan minder buitenspelen? Dat is namelijk ook zo belangrijk. Wat moet ik nou beslissen? Ik vraag juf of ik het morgen even mag laten weten.
Thuis pieker ik me suf. Wat moet ik nou beslissen?
Als ik gescheiden zou zijn, dan zou ik mijn ex bellen en zouden we er even over kunnen sparren. Wat vind jij? Moeten WE gebruikmaken van die extra gymles of niet. Even alle voors en tegens met elkaar doornemen en dan SAMEN de beslissing nemen.
Met 5 vriendinnen heb ik ruim anderhalf jaar een eetclub. Om de 8 weken komen we bij elkaar en koken we een 4-gangen diner in een bepaald thema. Aankomende vrijdag staat de volgende gepland. Ik vraag of de kinderen bij opa en oma kunnen logeren. Vaak kan dat ook en ook deze keer. Ik kan ze na school brengen en zaterdagochtend weer halen. Even een avondje met de meiden! Ik vertel de kinderen dat ze een nachtje bij opa en oma gaan slapen. ‘Oh nee, niet weer logeren!’ Niet dat ze het niet leuk vinden bij oma, maar ik moet voor alle uitjes en avondvullende programma’s oppas regelen.
Als ik gescheiden zou zijn, zou ik de eetclub plannen op een avond dat mijn kinderen bij mijn ex zijn. Zoals ze dat dan gewend zijn breng ik ze daarheen en op de afgesproken en gebruikelijke dag kom ik ze weer halen. De kinderen klagen niet. Of ze nu bij mij zijn of bij mijn ex, dat maakt geen verschil. Ze houden van allebei evenveel en beiden woningen zijn hun eigen. Ik zou me niet bezwaard hoeven voelen naar de oppas en zo snel mogelijk maar weer de kinderen halen. Mijn ex is namelijk geen oppas en ik zou mijn ex altijd kunnen vragen als ik een uitje zou hebben.
Pijnlijk vind ik het ook als ik een telefoontje krijg van een vriend: ‘Es, we zitten op het waagplein met …. en …. en ….. Ze hebben de kinderen dit weekend niet. Kom je ook een wijntje drinken?
Ik heb wél de kinderen. Ik heb namelijk ALTIJD de kinderen.
Ik denk dat ik maar eens een advertentie plaats: Moeder van 2 kinderen op zoek naar ex….
Remco V.
Goede blog weer! Ik snap je volledig en als ik zelf geen kids had zou ik mezelf aanbieden als ex.. Respect!