Ik moet huilen, maar kan niet huilen. Ik ben geïrriteerd en kan helemaal niets hebben. De hele dag loop ik met een knoop in mijn buik en een brok in mijn keel. Als het me maar niet lukt om te huilen gebruik ik mijn muziek.
“Ik wil diep onder de dekens kruipen”
Ik stap uit mijn bed op een koude vloer. Ik blijf nog even op het randje van mijn bed zitten en kijk naar het kiertje tussen de gordijnen door. De rest van de kamer is nog helemaal donker en uit de slaapkamers van de kinderen komt ook geen geluid. Zachtjes hoor ik het tikken van de cv-ketel die aanslaat en het huis verwarmd. Het is nog donker buiten. Het liefste trek ik de warme dekens weer over mij heen en kruip ik naar het midden van mijn grote bed en laat ik me de komende uren niet zien. Pas als de zon door het kiertje van mijn gordijnen naar binnen schijnt wil ik de dekens van mij afslaan. Dat gaat vandaag niet gebeuren. Het belooft een koude dag te worden. De koudste en kortste dag van het jaar.
Een knoop in mijn buik en brok in mijn keel
Ik stap uit bed, in de trein die voorbij dendert en alsmaar doorgaat. Veelal op de automatische piloot.
Zonder het door te hebben ben ik een uur verder, heb ik de schooltassen van de kinderen gevuld, boterhammen gesmeerd, tanden gepoetst en de ramen van de auto ijsvrij gemaakt. Ik breng de kinderen naar school en rij zelf door naar mijn werk. Laatste dag voor mijn vakantie en er ligt nog een enorme berg werk. Terwijl ik over de rondweg rij en voor mij een prachtige oranje zon aan de horizon verschijnt zijn mijn gedachte alweer een eind weg. De afgelopen jaren flitsen voorbij. Op de radio hoor ik Claudia de Breij de eerste zinnen zingen van het liedje ‘mag ik dan bij jou’ zingen. Een brok schiet in mijn keel. De hele ochtend voel ik al die knoop ik mijn buik. Ik parkeer mijn auto voor de deur en moet de radio uitzetten.
“Hallo? Is daar iemand?”
Ik zet mijn lach op en loop naar binnen, haal koffie en start de dag met het doornemen van de planning met mijn collega. Er ligt een hoop werk en we beginnen gelijk. Even ga ik er helemaal in op en is alle verdriet en zorgen verdwenen. We smeden plannen voor het nieuwe jaar en begin van de middag is de helft van mijn to-do-lijst weggewerkt. Dan moet ik een klant bellen. Ik sta in de wacht. Nog vier wachtenden voor me…. Nog drie…. Ik kijk uit het raam en mijn gedachten dwalen af. Daar is ‘ie weer, die knoop in mijn buik en brok in mijn keel. Net op tijd hoor ik een mevrouw aan de andere kant voor de tweede keer haar naam zeggen gevolgd door een ‘Hallo??’. Ja, daar ben ik weer. Ik concentreer me weer op mijn gesprek en de knoop in mijn buik verdwijnt.
Weer te laat ren ik het pand uit om de kinderen uit school te halen. In de auto nog even snel een telefoontje zodat ik dat straks niet meer hoef te doen. De rest van de middag is gevuld met het doen van boodschappen, een spelletje, wassen draaien en administratie.
Nu moet het gebeuren!
De kinderen liggen op bed en ik plof op de bank. Nu moet het gebeuren! Het moet eruit. Ik zit er al de hele dag tegenaan te hikken. De emotie moet mijn lijf uit. Het lukt me niet om te huilen, in plaats daarvan word ik alleen maar bozer. Ik besluit mijn koptelefoon te pakken en mijn ‘speciale playlist’ aan te zetten. Ja hoor, daar zijn ze! Die tranen. Eindelijk! Tussen de tranen door probeer ik nog wat mee te zingen met Gordon, kon ik maar even bij je zijn. Met koptelefoon op lijk ook ik ineens de beste zangeres van Nederland. Na drie liedjes sluit ik af met een lekker swingnummer. Bruno Mars met 24k. Ik dans wat door de kamer. Ik ben het weer kwijt en kan er weer een tijdje tegenaan!
Bij welke liedjes hou jij het niet droog?
Hier een paar van mijn favorieten:
1. Edsilia Rombley – Dat je altijd bij me bent
2. Kinderen voor Kinderen – Papa
3. Kane – Damn those eyes
4. Marco en Jada Borsato – Samen voor altijd
5. Glennis Grace – Ik kan het niet alleen
6. Kim Lian van der Meij – Dit pakt niemand ons meer af
7. Whitney Houston – You’ll never stand alone
8. Gavin deGraw – Everything will change
Leave a Reply