• Mail: info@veertienkusjes.nl

Dat vraag ik wel aan mijn moeder, die kan alles

800 800 Veertienkusjes


Tussen de huishoudelijke klussen door kijk ik even door het raam naar buiten. De kinderen spelen met vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt en als ik ze een tijdje niet heb gehoord of gezien wil ik toch even een teken van leven om weer rustig verder te kunnen stofzuigen. Isa zie ik in de verte op het pad met haar vriendinnen shuffelen. Shuffelen, het hippe woord van nu wat wij vroeger “hakken” noemden.

De hele buurt weet het

In de verte zie ik Stijn met een vriendje richting ons huis lopen. Ik zwaai en op ruim honderd meter afstand is hij al driftig aan het vertellen wat er aan de hand is. Denkt hij werkelijk dat ik hem hoor? Als hij merkt dat ik hem niet hoor, begint hij nog een stukje harder te schreeuwen, waarop Isa weer geïrriteerd schreeuwt dat haar Musically nu is verpest. Ok, de hele buurt weet weer dat mijn kinderen buiten spelen. Ik schuifel zo onopvallend mogelijk naar achter, weg bij het raam.

Ik zei het toch? Mijn moeder kan alles

‘Mam, mam! De step van Daan is kapot gegaan en nu kunnen we niet met de step naar het voetbalveld. Wil jij ‘m even maken? Stijn staat naast zijn vriendje met zijn handen in zijn zij. Trots kijkt hij me aan. Ik zie dat er een schroef los zit waardoor het stuur niet meer kan draaien. ‘Een momentje, even wat gereedschap pakken’, zeg ik. Het vriendje kijkt een beetje verbaasd. Stijn daarentegen maakt zich nog groter en met zijn handen in zijn zij zegt hij: ‘ik zei toch dat mijn moeder alles kan maken?’.

Handig of niet, in mijn geval is het niet zo moeilijk. Ik moet gewoon. Ik kan niet voor ieder mannenklusje hulp in huis halen. Dat betekent dat ik op de ladder klim om de bladeren uit de dakgoot te halen, de fietsbanden plak, de tuin onder handen neem met de hogedrukreiniger, de olie in de auto bijvul en het nieuwe bed van Isa in elkaar zet. Sterker nog; als de buren een klopboormachine nodig hebben, weten ze inmiddels dat ze die bij mij kunnen halen.

Alleskunner

Dat gaat de kinderen niet ongemerkt voorbij en in hun ogen ben ik dan ook een alleskunner. Moeder, weduwe en ook wel bekend als alleskunner. Bijzonder vinden ze het niet. In hun ogen is het heel normaal wat af en toe bij anderen thuis wel voor ongemakkelijke situaties zorgt. Moeder van het klasgenootje: ’Dat vraag ik wel even aan je vader als hij vanavond thuis is’, waarop mijn kinderen dan antwoorden: ‘Ik vraag mijn moeder wel even. Die kan dat wel.’

Hoewel ik af en toe vloekend en tierend de trap op klim om een dakpan weer recht te leggen, maakt het mij ook trots. Ik kan inderdaad een hoop en als ik het niet kan, dan leer ik het wel. Die instelling geef ik mijn kinderen ook mee. Zij zien een moeder die alle klussen aanpakt. Ook als ze die klussen eigenlijk niet kan. Als ze later een eigen woning hebben, hoop ik dat ze met diezelfde instelling allerlei klussen oppakken en met trots kunnen zeggen: ‘Dat heb ik van mijn moeder geleerd’.

 



  • 7

Leave a Reply

Your email address will not be published.