• Mail: info@veertienkusjes.nl

Vakantie – hoe het echt was

1024 768 Veertienkusjes

Ik zou nu moeten schrijven over de meest geweldige vakantie ever! Hoe leuk het is met de kinderen, hoe ik mijn rust heb gevonden en al die mooie bezienswaardigheden die ik als kind ook heb gezien aan mijn kinderen kan laten zien.

Het échte leven

Dat is deels natuurlijk wel waar, maar Veertienkusjes staat voor het échte leven. Niet alleen de plaatjes, de mooie berichten. Nee, de werkelijkheid. Het échte leven. En dat doe ik dus.

Het is kut! Zwaar kut. En dat gaat gepaard met tranen en heel veel telefoontjes met het thuisfront op zoek naar troost en bevestiging.

Alles gaat super

De tent opzetten ging super. Het geeft me altijd zo’n pokergevoel. Dat doe ik gewoon even in mijn eentje. BAM!!! Daarna plof ik neer voor mijn tent met mijn welverdiende wijntje. Geweldig uitzicht, de kinderen die zich vermaken. Geen vuiltje aan de lucht. Tot we vier dagen verder zijn.

Leuk hoor, dat de kinderen zich vermaken en ik aan mijn tweede boek kan beginnen, maar ik wil nu ook wel eens even lekker lachen met iemand. Ik wil ook kunnen zeuren op ‘de man’ dat de afwas moet worden gedaan. Ik wil koffie drinken samen, een kaartspelletje spelen en tot diep in de nacht zachtjes lachen voor de tent.

Vakantie is Kut

Ik word wakker met dikke ogen van het huilen. De zon schijnt en er is al voldoende reuring op de camping. “Ik ga er wat van maken vandaag”, spreek ik mezelf streng toe als ik richting het winkeltje loop voor broodjes en verse koffie. Onderweg zie ik moeders de tafels dekken, papa’s een balletje trappen met de kinderen en ouders samen een kop koffie drinken. “Kut”, denk ik en voel de tranen alweer opkomen.

Ik ben boos op mijzelf. Waarom voel ik me toch zo! Ik doe het al zes jaar alleen. Ik zou er nu toch aan gewend moeten zijn?

Iedere dag spreek ik mezelf streng toe. “Kom op Es! Niet zo zielig doen. Maak er wat van. Kijk naar wat je wel hebt!” Het lukt niet. Hoe harder ik probeer, hoe verdrietiger ik word.

Ik moet genieten!

Het is leuk, gezellig en mooi. Ook dat zie ik. Zo zijn er momenten dat ik dubbel lig van het lachen om de lange benen van Isa die boven het water uitsteken omdat ze handstand maakt in het water. Momenten dat ik stilval als ik de laatste meters heb gelopen om de top te bereiken en samen met de kinderen kijk naar het uitzicht, de bergen, het heldere meer. En ook momenten van trots. Dat ik 1300 km heb gereden, het weer heb geflikt om alles in te pakken, de tent opzetten en dat alles in mijn eentje.

Nog drie dagen te gaan. Ik wil graag weer naar huis en toch neem ik een onverwacht besluit. In plaats van in te pakken en lekker naar huis te rijden, boek ik nog twee dagen bij. Dit moet en zal mij lukken! Ik ga genieten!!!



  • 1

Leave a Reply

Your email address will not be published.