• Mail: info@veertienkusjes.nl

Stressloos op wintersportvakantie

800 800 Veertienkusjes


In het midden van de kamer liggen drie koffers. De ski’s van Dennis liggen ernaast en ik zit op de bank met een leeg vel papier op mijn schoot wat een benodigdhedenlijst moet worden. De kinderen lopen wat om me heen te dartelen en doen alles behalve helpen. Het is weer zover. We gaan op vakantie en wel op wintersportvakantie.

Wintersport hoort bij hun leven

De kinderen kijken er al tijden naar uit. Voor hun is het net zoiets als Kerst en Oud en Nieuw. Dat komt ieder jaar weer terug. Wintersport ook. Voor beide was de eerste kennismaking met Flachau vanuit de kinderwagen. Later stampend met zware snowboots aan hun kleine voetjes aan de hand van hun vader en nog wat later op ski’s van nog geen halve meter bij de skischool. Nu staan ze naast me op de lange latten en moet ik mijn best doen om ze bij te houden.

Weer even terug, want voordat we zover zijn moet er eerst nog ingepakt worden. En dat klinkt heel logisch en makkelijk, maar dat is het niet weet ik uit ervaring. Ieder jaar weer verkijk ik mij daarop. Dit jaar heb ik dan ook niet de illusie dat het anders zijn zal. Ambitieus als ik ben probeer ik het dit jaar toch weer over een andere boeg te gooien in de hoop dat we stressloos aan de vakantie kunnen beginnen.

Het is maandagmiddag. Drie lege koffers staan in de woonkamer en de middelste, die van Isa, gaat vandaag al gevuld worden.

“NO STRESS”

Isa is hooggevoelig en heeft van ons drie de meeste last van de spanning voor zo’n wintersportvakantie. We gaan samen aan tafel zitten met een vel papier. Tandenborstel, pyjama, skisokken, poppetie, oplader van de telefoon. We maken een hele lijst, waarbij ik af en toe moet ingrijpen en haar uitleggen dat we slechts een week gaan en niet drie maanden.

De lijst is klaar en binnen een uur hebben we alle spullen in de koffer. Ik zie de opluchting op haar gezicht en ook ik word heel blij van het doorstrepen op de lijst. Ik besluit maar door te gaan met de koffer van Stijn en daarna mijn eigen koffer. Zou het me dit jaar lukken om stressloos op vakantie te gaan?

Klotsende oksels

Woensdag ga ik als een malle met een poetsdoek en de stofzuiger door het huis. Ik verschoon de bedden en werk alle was weg. Net als ieder jaar vraag ik mezelf af waarom ik dit eigenlijk doe. Ik lijk wel gek. Toch ga ik met klotsende oksel en een hoofd als een tomaat door.

Dan komt Isa uit school. Ik zie aan haar gezicht dat ze niet lekker in haar vel zit. Ze loopt wat om me heen te draaien en lokt continue ruzie uit. Als ik haar uiteindelijk op mijn schoot trek, haar aankijk en vraag wat er aan de hand is, begint ze te huilen. Ze heeft stress. Stress? Ik begrijp er niets van. Dan begint ze uit te leggen. Haar koffer is dan wel ingepakt, maar ze moet haar rugtas nog vullen met spulletjes voor in de auto en ze weet nog niet bij wie ze in de auto moet. En dan moet ze ook nog verzinnen wat ze aan moet. Ik doe verwoede pogingen haar gerust te stellen.

Ik ben het vergeten

Het is vrijdag en de laatste dag voordat we vertrekken. In het hele huis is de spanning voelbaar. Omdat ik alles zo vroeg heb ingepakt, ben ik vergeten wat ik heb ingepakt en moet ik opnieuw beginnen om er zeker van te zijn dat ik alles mee heb. Isa gaat pas rustig slapen als haar tas is ingepakt en haar kleding klaarligt.

Uitgeput ga ik vrijdagavond slapen. Het is dit jaar weer niet gelukt om zonder stress op vakantie te kunnen…

Hoe doet iedereen dat toch? Hebben jullie de gouden tip voor mij?




  • 2

Leave a Reply

Your email address will not be published.