• Mail: info@veertienkusjes.nl

Onvergetelijke margedag

800 800 Veertienkusjes

Ik moet bekennen. Ik ben er niet zo goed. Het bijhouden van de margedagen, themadagen op school, het schoolreisje, fruitdag… Toch lukte het me nog aardig om de schijn op de houden. Dat ik een dag voor zo’n margedag in paniek tot de ontdekking kwam dat er een margedag was en ik nog even oppas moest regelen, had niemand in de gaten. Maar nu???

Was ik eens zo goed in plannen en organiseren, daar is werkelijk helemaal niets meer van over! Ik vergeet verjaardagen (ondanks de kalender in de wc en de reminders in mijn telefoon) en vergeet de kinderen op de geven voor de avondvierdaagse. Ik kom in spijkerbroek op mijn werk op de dag dat er een grote klantenbijeenkomst is en zo kan ik nog wel even doorgaan. En na drie en een half jaar kun je je niet meer verschuilen achter rouw, verdriet en door de bomen het bos niet meer zien.

Dieptepunt was op een doordeweekse vrijdagochtend. Vrijdag, mijn vrije dag. Kinderen naar school, rondje hardlopen en dan lekker iets voor mezelf doen. Kopje koffie in Bergen aan Zee, waagplein in Alkmaar, wandeling in Schoorl. En zo ook vandaag had ik bedacht om met een vriendin op een zonnig terras te vertoeven. Ik trommelde, zoals gebruikelijk, de kinderen om 07.00 uur uit bed en smeerde boterhammen en maakte de tussendoortjes klaar. De routine zat er helemaal in. Ik bedacht me nog dat ik ook wel weer zin had in vakantie. Alleen vanwege het uitslapen. Gewoon even niet om 07.00 uur die wekker en lekker tot 12.00 uur in pyjama rondbanjeren. Ik moest nog even een paar weken volhouden.

Om 08.20 uur kwam ik bij school aan. Het was verdacht leeg op de parkeerplaats, maar er gingen nog geen alarmbellen rinkelen. Ik ging op het schoolplein staan zoals ik dat altijd deed. Wachtend op de eerste bel om naar binnen te kunnen. Nog steeds zag ik nog geen moeders of vaders het schoolplein opkomen. Ik keek nog eens op mijn horloge. Had die bel niet allang moeten gaan? Ik was ervan overtuigd dat het aan mijn horloge lag en pakte mijn telefoon om de tijd te zien. 8.28 uur?!

Op dat moment kwam de leidster van de buitenschoolse opvang naar me toelopen. Lachend…. Ik begon iets te vermoeden. ‘Was je vergeten dat de kinderen een margedag hebben vandaag?’ Ik liep rood aan. Ontkennen had geen zin… Yep, ik had weer eens een mail over het hoofd gezien. Waarom had ik niemand er over gehoord op het schoolplein? Ik kon wel door de grond zakken. ‘Jongens!!’  Ik riep de kinderen bij me, liet ze niets merken van mijn enorme blunder en zei: ‘Ik heb jullie voor de gek gehouden vandaag. Jullie hoeven helemaal niet naar school!’ Ik keek ze enthousiast aan in afwachting op een blije reactie. Ze keken me alleen maar vol verbazing met open mond aan. Dit ging niet werken. Mijn hersens werkten inmiddels op volle toeren. Ik moest met iets leuks op de proppen komen om te voorkomen dat ze maandag tijdens het kringgesprek zouden vertellen over mijn enorme blunder.

‘We gaan vanmorgen op speeltuinenjacht en omdat er heel veel speeltuinen zijn in de wijk moeten we vroeg beginnen!’ Hun verbaasde blikken veranderden binnen no-time in blije gezichtjes. ‘Yeah!! Leuk! Gaan we echt alle speeltuinen af?’ ‘Ja, leuk he?’

Ik dacht aan mijn lekkere koffie op het terras die ik vanmorgen misliep en sjokte naar de overkant waar de kinderen de eerste speeltuin hadden gevonden. We waren de hele ochtend op pad. Nadat we alle glijbanen, duikelstangen en wipwaps hadden uitgetest kwamen we moe maar voldaan thuis.

Toen ik ‘s-avonds de kinderen in bed legde en nog even de dag met ze doornam zeiden ze allebei: ‘Dit was de allerleukste dag mam!’

 

  • 1
1 comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.