• Mail: info@veertienkusjes.nl

Een tiener

420 298 Veertienkusjes

Vanaf donderdag heb ik een tiener in huis. Een tiener… AHHHHH!!! Dat leek altijd zo ver weg, maar nu moet ik eraan geloven. Niet dat vanaf donderdag mijn leven gelijk drastisch verandert… Althans, dat hoop ik toch niet zeg! Het is nu af en toe al een drama om een ‘bijna tiener’ in huis te hebben. Het is toch wel een dingetje. Iedere verjaardag is sinds het overlijden wel een dingetje, maar dit is wel zo’n leeftijd dat je er extra bij stilstaat. Dit zijn van die mijlpalen waar hij als trotse vader naar zijn dochter hoort te kijken met een grote glimlach.

Maar los van de leeftijd, mag het van mij worden afgeschaft. Vreselijk!!! Ik krijg er een maand van tevoren altijd al de zenuwen van. Leuk zo’n verjaardag, maar er komt altijd zoveel bij kijken. Het zijn juist die momenten dat je beseft dat het allemaal al genoeg is zonder een verjaardag te moeten regelen. Van verjaardagen raakt ik uit balans. Behoorlijk uit balans. Zonder verjaardagen en gekkigheid draait het huishouden, zitten de kinderen in hun ritme van school en sport en kan ik het werken, opvoeden etc redelijk behappen. Een verjaardag erbij en ik sta op mijn kop. Stress alom!! Waarom snap ik ook niet. Toen Dennis nog leefde regelde ik de verjaardagen ook altijd. En zonder moeite. Nu krijg ik al rode vlekken bij het idee. Een huis vol visite, slingers en het liefst een originele zelfgemaakte traktatie. Om nog maar te zwijgen van het partijtje. Het kan heel simpel. Ik nodig een klein gezelschap uit op de dag zelf, haal een doos met minizakjes chips als traktatie en regel een partijtje bij het bowlingcentrum. Klaar! Haar verjaardag zal evengoed onvergetelijk zijn. Maar…… 10 jaar he?

Al bijna 4 jaar hang ik de avond van tevoren de slingers alleen op. Afgezien dat het praktisch onhandig is om alleen de slingers op te hangen is het ook nog eens niet leuk. Want juist die voorpret van slingers ophangen is zo leuk. Hetzelfde als het delen van de pret in de ochtend. Die twinkeling in de ogen bij het uitpakken van de kadootjes en het zien van de slingers.

Hoe lastig het ook ieder jaar is om alleen te doen, aan het einde van de dag hang ik altijd op de bank met de benen in de lucht en een tevreden glimlach. Dit heb ik mooi weer geflikt. In plaats van verdriet voel ik me dan extra sterk en trots. Als de kinderen dan ook nog eens laten weten dat ze een leuke verjaardag hebben gehad, kan mijn dag niet meer stuk. Daar deed ik het tenslotte voor.

Toch is het maar goed dat ik slechts 2 verjaardagen per jaar hoef voor te bereiden. Twee keer stress, twee keer huilend slingers ophangen, twee keer tot diep in de nacht werken aan traktaties….

10 jaar. Een echte tiener. Ik vraag me af hoe lang ze nog wil worden toegezongen op haar verjaardag en slingers in de kamer wil hebben hangen. Kleine meisjes worden groot en terwijl ik me dat realieer maak ik een to-do lijstje voor haar verjaardag. Let’s make it an unforgettable one!

  • 5

Leave a Reply

Your email address will not be published.